lugar na walang mahirap..

minsan pumunta ako sa my market-market..
lakad lakad ng kaunti..
naintriga ako sa serendra..
napakamahal kc nung unit dun..
nag-usisa ng kaunti..
nung tumapak ang mga paa ko sa hilera ng mga restaurant dun...
parang ibang mundo ang napasukan ko..
parang gusto kong umatras..
pero tinuloy ko ang aking pagpasok dun..
medyo kabado ako..
palinga linga ako..
kita ko dun ang mga kakaibang tao na nakikita ko sa pabulosong

"konyotik" na palabas sa telebisyon..
mga magazine show sa kahon ng "popular culture"..
bigla kong tinignan ang itsura ko kc tinitignan ako ng mga elitistang

mapanupil sa lipunan..
mga taong ilang porsyento lang sa "tatsulok" ng lipunan..
ako, naka short, t-shirt at suot suot ang mga pangkatutubong

kulerete sa braso, hita at paa..
napansin ko ang mga di pangkaraniwang establishimento na puno ng

mga "burgis"...
tuloy pa rin ang lakad.. pinagmamasdan ang kilos at nakikinig sa mga

tawanan at kwentuhan..
bigla akong naiyak sa sitwasyon..
bigla kong nakita yung mga bata sa lansangan na my tangantangang plastik

na sinisinghot..
mga pamilya na nakatira sa kariton, mga batang naglalakad ng apat na

oras para lang makapag-aral sa eskwela..
mga kabataang nakatambay sa kanto namin na di makapag-aral dahil sa

walng pampaaral..
mga tatay na di iniinda ang sakit sa paghalo ng semento, mga nanay na

matyagang hinihimay ang mga produkto sa factory...
mabilis at marami akong naalala..
hagulgol na yung iyak ko..
nagdesisyon akong umupo..
hinimas himas ang likod ko ng aking asawa..
sabi ko "bakti ganito ang nararamdaman ko?"
bakit nalulungkot ako sa gitna ng "lugar" kung saan WALANG MAHIRAP?

eto ba ang produkto ng "pyudalismo"?
eto ba yung sistema ng demokrasya?
iilan lang ang nakikinabang sa yaman ng pinas
nagdesisyon akong bumalik sa market-market..
nakakita ng murang libro..
"COMMUNIST POLITICAL SYSTEM: an introduction"

masaya ako
mababasa ko ito..
at mga taong hihiram nito sa akin...